�����̨

“Zodra ik wist dat het kon, heb ik afspraken gemaakt over het sparen van vrije dagen om een sabbatical te kunnen gaan nemen. In Zuid-Korea maakte ik kennis met een andere werkcultuur en kon ik veel tijd met mijn schoonfamilie doorbrengen.” Aan het woord is Danny Broere, universitair hoofddocent en groepsleider binnen het Instituut voor Sustainable & Circular Chemistry.

“Het zit in mijn aard om uit mijn comfort zone te stappen en ik houd ervan om te reizen en een andere cultuur te leren kennen. Het geeft me op een gezonde manier de ruimte om mezelf, zowel beroepsmatig als privé, kritisch af te vragen waarom ik dingen doe zoals ik ze doe.”

Niet vooraf bedacht

Danny wist wel dat hij een sabbatical zou nemen, maar paste de planning aan op zijn familieomstandigheden. Hierdoor ontstond de mogelijkheid om ruim vier maanden in Zuid-Korea te verblijven. Dat had hij vooraf niet bedacht, maar kwam heel mooi uit: “Ik vond de perfecte wetenschappelijke omgeving om mijn onderzoek naar een nieuw niveau brengen en mijn kinderen konden langdurig kennismaken met hun Zuid-Koreaanse roots. Mijn dochter van drie is nu volledig tweetalig en zelf spreek ik nu ook een aardig woordje Koreaans.”

De grootste opbrengst van mijn sabbatical is dat wij nu de focus nog meer op de experimentele kant gaan leggen. Dit was niet het beoogde plan.

Wetenschappelijke samenwerking

“Op het wetenschappelijke vlak wilde ik meer leren over theoretisch onderzoek, binnen een groep die zich daar 100% op richt. In mijn eigen groep werken we vooral experimenteel, met onze handen en chemicaliën in het lab, aangevuld met een beetje theoretisch onderzoek. De grootste opbrengst van mijn sabbatical is dat wij nu de focus nog meer op de experimentele kant gaan leggen en meer gaan samenwerken met groepen die gespecialiseerd zijn in de theoretische kant. Dit was niet het beoogde plan maar de groep waar ik in Zuid-Korea in werkte, is veel sneller en beter in het uitvoeren van de theoretische berekeningen en de analyse ervan. Ter illustratie: ik had een paar vragen waar ik in Zuid-Korea mee aan de slag wilde en verwachte de hele periode daar mee bezig te zijn. Samen met een klein team van promovendi waren deze issues echter binnen een paar weken opgelost! Dat gaf mij de ruimte om nog een stap dieper te gaan en andere belangrijke zaken voor te bereiden, zoals het interview over mijn ERC-aanvraag die naderhand werd toegekend.”

Andere werkcultuur

Van één van de armste landen in de jaren 50 naar een van de grootste economieën ter wereld. Het zogeheten ‘economische wonder’ is mede mogelijk gemaakt door de veeleisende werkcultuur, iets waar Zuid-Korea bekend, of beter gezegd, berucht om is. Danny zegt daarover: “In de eerste weken van mijn verblijf sneuvelde er een landelijk wetsvoorstel voor een 69-urige werkweek… Dit klinkt vanuit een Nederlands perspectief bizar, maar dit was in Zuid-Korea de norm totdat deze in 2018 beperkt werd tot maximaal 52 uur. Van deze beperking is echter niets te merken binnen de academische kringen. Mijn collega’s aan het Korea Advanced Institute for Science and Technology (KAIST) leven voor de wetenschap, en doen weinig tot geen andere dingen. Mijn verwachting toen ik uitgenodigd werd voor een hike was heel anders dan die van degene die me uitnodigde. Ik kwam uitgerust met bergschoenen en rugzak aan, klaar voor een pittige dagvullende wandeling met persoonlijke gesprekken, terwijl de rest in pak op nette schoenen een ommetje wilde gaan maken om over wetenschap te sparren. De Zuid-Koreaanse werkcultuur mis ik niet. Senioriteit is daar maat voor wat er gebeurt en de focus ligt voor mij te veel op kwantitatieve output. Ik realiseer me weer extra hoe goed we het hier hebben met onze platte cultuur, waar openheid en gelijkwaardige behandeling belangrijk zijn.”

Ik heb zelf weer gemerkt hoe het is om als eenling tussen collega’s met hun eigen leven te werken

Belang van onderlinge connectie

Danny koos ervoor om niet helemaal van de radar te verdwijnen voor zijn eigen onderzoeksgroep. Leidinggeven op afstand bleek soms best lastig: “Ik realiseer me hoe snel de onderlinge connectie verdwijnt als je elkaar minder spreekt. Daardoor kost de begeleiding van medewerkers relatief veel tijd. Het is op afstand nodig om meer aandacht te hebben voor hoe iemand er bij zit, voordat je de diepte ingaat. Andersom heb ik zelf weer gemerkt hoe het is om als eenling tussen collega’s met hun eigen leven te werken. Die hebben niet altijd tijd en aandacht voor die nieuweling. Hulp is voor de nieuweling heel fijn, bijvoorbeeld om de papierwinkel in een vreemde taal in goede banen te leiden. De helft van mijn team komt niet uit Nederland en ervaart dit ook. Het was goed om dat zelf weer eens mee te maken.”

Grijp die kans!

De tip van Danny over het nemen van een sabbatical is: “Grijp die kans als je de mogelijkheid hebt. Echt, ik raad het iedereen aan. In de reguliere werkomgeving regeert de waan van de dag toch vaak. Tijdens een sabbatical heb je de ruimte om goed op alles te reflecteren en enkel de aspecten van je reguliere werk door te zetten waar je energie van krijgt. Je hebt namelijk de perfecte reden om nee te zeggen op al het andere. Bij mij is het effect van vier maanden leven in een andere omgeving dat de frisse blik langer blijft, waardoor de ruimte voor zelfreflectie en kritischer kijken beter beklijft. Een sabbatical is goed voor je persoonlijke ontwikkeling en om interessante werkrelaties op te bouwen. De ideale duur van een sabbatical om onderzoek te doen is volgens mij 2-3 maanden. Begeleiding van je onderzoeksteam is, zoals gezegd, lastiger op afstand naarmate dat langer duurt.