ÀÖÓãºǫ́

Ik was blind voor biodiversiteit. Voor mij waren planten altijd gewoon planten. Zonder na te denken hoe deze planten zijn ontstaan, wat ze uniek maakt en hoe knap het is dat sommige planten voorkomen op bepaalde plekken.

Met de cursus biodiversiteit en landschap gingen we twee weken naar Terschelling. We zouden veel buiten zijn. Waterdichte regenkleding, kaplaarzen, warme kleding en zonnebrandcreme waren dus noodzakelijk. Met frisse tegenzin stapte ik de boot op. Eenmaal aangekomen op het eiland moesten we onze spullen op de bagagekar leggen. Met omafietsen reden we het halve eiland af, naar de jongerencamping. 

Op de eerste dag liepen we over de uitgestrekte duinen. Het bijzondere aan de duinen is de manier waarop de duinvegetatie zich geleidelijk opbouwt, bijna alsof je door de tijd heen loopt. Helm begon op het vochtige zand te groeien, waarna grotere grassen en struiken verschenen. Het was alsof elke laag vegetatie ander hoofdstuk is.

Maar wat mij betreft is het mooiste stukje van Terschelling de Boschplaat. Dit natuurgebied met zijn uitgestrekte kwelder was voor mij buitenaards mooi. Alle verschillende kleuren maakten samen een schilderij. Elke plant en elk stukje landschap een verhaal heeft. De duinen en de Boschplaat lieten me zien dat elk element, hoe klein ook, met elkaar verbonden is.

De twee weken op Terschelling hebben me in laten zien dat er zoveel meer schuilt in de natuur dan ik eerst dacht. Ik ben niet langer blind voor biodiversiteit.

Bovenstaande blog is geschreven door biologiestudent Maurits.