�����̨

Op je allerhardst fietsen op een fitnessapparaat: kinderen met hartafwijkingen moeten vaak inspanningstesten doen, waarop medische beslissingen gebaseerd worden. Kinderen onder de 10 jaar kunnen niet altijd de motivatie opbrengen om alles te geven tijdens zo'n test. Sander Bakkes, en ontvangen een beurs voor het FoxFIT-project: met een toegepaste game hopen ze dit probleem te tackelen. Bakkes is enthousiast: “We verwachten dat kinderen zich hierdoor vaker maximaal zullen inspannen, waardoor de testuitslagen betrouwbaarder worden.”

Toegepast spel

“In het FoxFIT-project gaan we, samen met kinderen en hun ouders, een applied game ontwikkelen ter ondersteuning van de inspanningstest, en het toegepaste spel ook slim in laten spelen op sensordata vanuit de fietsergometer. We willen de kinderen een ervaring aanbieden die daadwerkelijk motiverend is,” licht Bakkes toe. “Daarnaast willen we bijdragen aan een positievere patiëntreis voor het kind. Met name in de fase waarin kinderen en ouders of verzorgers zich voorbereiden op het bezoek aan het ziekenhuis. Hoe positiever een kind kijkt naar een aanstaand bezoek aan het ziekenhuis, hoe beter het voor de medische behandeling gaat zijn.”

Bakkes is vanuit zijn expertise verantwoordelijk voor het ontwerp van de game. “We laten kinderen opgaan in een mooie spelwereld, terwijl ze op de fietsergometer zitten voor de inspanningstest. Het kind ziet zichzelf als een vosje dat op een fiets door de lucht zweeft. In de verte ziet het kind vriendjes van de vos die zijn gekidnapt door een gemene professor. De speler moet het vosje helpen om de vriendjes weer te redden.”

Het spel maakt zo veel mogelijk koppelingen met de situatie in de echte wereld en in de gamewereld. “Kinderen moeten bijvoorbeeld eerst rustig trappen en later steeds harder. Dit zie je terug in het spel. En op basis van de sensordata is af te leiden hoe intensief de ervaring is voor het kind, en daar laten we het spel op een positieve manier op reageren.”

Springplank

Bakkes kijkt hoopvol naar de toekomst: “Ik zie dit project als springplank naar een positievere en meer motiverende ziekenhuiservaring voor jonge patiënten. Ik denk dat speelse interactie en games een laagdrempelige manier zijn om hier meerwaarde voor te creëren. Niet alleen voor het ziekenhuisbezoek zelf, maar ook voor de fase waarin de kinderen zich thuis voorbereiden op het bezoek. Dat gaat nu nog vaak met folders. Zou het niet mooi zijn als kinderen uitkijken naar een spel dat ze gaan spelen in het ziekenhuis, en dat ze thuis met hun hoofd daar vooral mee bezig zijn?”