Marijke Huisman is universitair docent Public History bij het departement Geschiedenis en Kunstgeschiedenis.
Haar onderzoek richt zich op relaties tussen publieke en academische vormen van geschiedbeoefening, vaak toegespitst op auto/biografische representaties van het verleden. In haar monografie over slavenautobiografieën (2015) analyseerde zij de betekenis van slave narratives voor de publieke en professioneel-historische omgang met het slavernijverleden in Groot-Brittannië, de Verenigde Staten en Nederland tussen 1789 en 2013. In haar proefschrift (2008) verbond zij de negentiende-eeuwse memoir boom met de opkomst van een modern historisch besef en onderzocht zij onder meer de rol van gender bij het op autobiografische wijze schrijven van geschiedenis. Zij publiceerde tevens over andere aspecten van life writing, de geschiedenis van feminisme, en Mata Hari.
Zij deed als participerend publiekshistoricus diverse projecten, meest recent een geschiedenis van (2021) en feministische boekwinkel (2019). Eerder werkte zij voor KNHG aan de Historicidagen 2017, maakte zij een educatieve website over affiches uit de tweede feministische golf voor Atria. Kennisinstuut voor Emancipatie en Vrouwengeschiedenis (2002-2003), en werkte ze mee aan geschiedenissen van de 乐鱼后台 (2001) en de Katholieke Vrouwen Arbeidersbeweging (2000-2001) en projecten rondom de herdenking van de Nationale Tentoonstelling van Vrouwenarbeid (1998). Daarnaast was zij werkzaam als redacteur van Vernieuwing. Tijdschrift voor onderwijs en opvoeding (1997-2005) en publicaties op het terrein van de Brede School.