ÀÖÓãºǫ́

Samenvatting

Hart- en vaatziekten veroorzaken een grote ziektelast, waardoor miljoenen mensen levenslang cardiovasculair risicomanagement nodig hebben. Patiënten hebben vaak meerdere gezondheidsproblemen die een multidisciplinaire aanpak vereisen, wat de behandeling complex maakt. Bestaande richtlijnen ondersteunen zorgprofessionals, maar worden niet altijd goed gevolgd en kunnen snel verouderd raken. Een lerend zorgsysteem (LHS) biedt perspectief voor het verbeteren van de cardiovasculaire zorg door voortdurend routine zorggegevens te analyseren en verbeteringen door te voeren in de klinische praktijk. Echter, weinig LHSsen zijn operationeel en er is weinig bekend over de uitdagingen in de implementatie van een LHS.  

Dit proefschrift bestudeert het cardiovasculaire LHS dat is geïmplementeerd in het Universitair Medisch Centrum Utrecht. Een onderdeel hiervan is de geïnformeerde toestemming. We hebben aangetoond dat veel patiënten geen toestemming geven voor deelname aan het LHS, en degenen die dat wel doen zijn vaak gezonder, wat de generaliseerbaarheid van bevindingen kan beperken. In plaats van expliciete toestemming te vereisen die van invloed is op alle daaropvolgende activiteiten in het LHS wordt aanbevolen om álle patiënten te includeren en, afhankelijk van de activiteit, toestemming te vragen. 

Daarnaast is de registratie van cardiovasculaire risicofactoren in elektronische patiëntendossiers, en de impact van kunstmatige intelligentie (AI)-systemen op de patiënt-artsrelatie onderzocht. Pogingen om de systematische en gestructureerde registratie van cardiovasculaire risicofactoren te verbeteren middels dashboards voor feedback aan zorgverleners lieten een beperkte impact zien. Het aanpakken van de ervaren beperkingen voor registratie is essentieel voor effectief hergebruik van zorggegevens in het LHS. Daarnaast kunnen AI-systemen de klinische praktijk ondersteunen, maar vereist dit transparantie, patiëntbetrokkenheid en zorgvuldige implementatie om een goede arts-patiëntrelatie te behouden. 

De lessen uit dit proefschrift bieden handvatten om ons LHS en daarmee de cardiovasculaire zorg te verbeteren, en om andere ziekenhuizen te ondersteunen bij het opzetten van hun eigen LHS.